" შვილი იხსენებს მამას ჰამლეტ გონაშვილს: 10 წლის ვხდებოდი, რომ დაიღუპა... ზაფხულის არდადეგებს ძირითადად დედულეთში, ლანჩხუთში ვატარებდით. იმ ზაფხულსაც იქ ვიყავით... კარგად მახსოვს, ახლობლები, რომ მოვიდნენ და წამოგვიყვანეს. წინა დღეს კონცერტი ჰქონდა კახეთში და მერე სახლში გაიარა. ბებიაჩემს, უთხოვია, ხეს ტოტები შემოაკაფეო. რომელ დედას არ აქვს უფლება, თუნდაც გზაზე დამდგარ შვილს რამე სთხოვოს, და რომელი შვილი არ მიაქცევს დედის ელემენტარულ თხოვნას ყურადღებას. დაქოქილი მანქანა ჩააქრო და გადმოვიდა... ხის ძირში რკინის „ლომი“ იყო ჩარჭობილი, სახედარს აბამდნენ ადრე. ხიდან, რომ ჩამოვარდნილა „ლომს“ დაეცა... გულის აორტა დაუზიანდა და იქვე გარდაცვლილა...
ერთხელ ასეთი რამეც მომხდარა, ფილარმონიაში რეპეტიციის დროს, უზარმაზარი განათების კონსტრუქცია ჩამოვარდნილა სცენაზე და ჰამლეტს რამდენიმე სანტიმეტრით ასცდენია. მაშინ გადარჩა...
ერთხელ კიდევ კახეთში დაგეგმილი კონცერტების წინ ბრმა ნაწლავს შეაწუხებია, დედაჩემმაც უთხრა, იქნებ არ წახვიდე კახეთში, ოპერაცია გაიკეთე და მერე ჩაატარე კონცერტიო. ექიმმა, ჰამლეტის მეგობარმა, დაამშვიდა დედაჩემი, საგანგაშო არაფერია, და თუ რამეა, თელავი აგერ 40 წუთის სავალზეა და იქვე გავაკეთებთ ოპერაციასო. ჰამლეტმაც არ დაიშალა, მელოდებიან და როგორ ვუღალატოო ამდენ ხალხს. მას მერე მამა აღარ გვინახავს... ის ქირურგი ძალიან განიცდიდა ამ ამბავს, მე რომ არ მიმეცა წასვლის უფლება, იქნებ ეს არ მომხდარიყოო...
მისი გარდაცვალების შემდეგ 90-იანების დასაწყისიდან იყო პერიოდი, როცა როგორც უმეტესობას, ჩვენც ძალიან გაგვიჭირდა. პროდუქტების დეფიციტი და რიგები იყო. ქვეყნის ეკონომიური მდგომარეობა უკან წავიდა. შუქი სტაბილურად მარტო შუაღამეს, რამდენიმე საათით მოდიოდა, დედას ნამცხვრების ცხობა ეხერხებოდა, მაგრამ დღისით სარისკო იყო ელექტროღუმელში გამოცხობა, შეიძლება დენი გათიშულიყო. ღამე დგებოდა, და ამ დროს აცხობდა ნამცხვრებს მაღაზიებში ჩასაბარებლად, თუ კერძო შეკვეთებისათვის. ასე გაგვქონდა თავი რაღაც პერიოდი. მამას სამეგობრო წრიდან კი ყურადღება არასდროს გვაკლდა. 17-18 წლამდე მე და ჩემს ძმას ტანსაცმელი და ფეხსაცმელი არ გვიყიდია. როცა ანსაბლი „რუსთავი“ გასტროლებზე მიდიოდა, ორივესთვის იმდენი ჩასაცმელი ჩამოჰქონდათ, რომ რამდენიმე სეზონი გვყოფნიდა. ერთხელ, სტუმრად ორი უცნობი ადამიანი მოვიდა, მკითხეს, ჰამლეტის ბიჭი ხარო? კიი-მეთქი. ეზოში ჩაყოლა მთხოვეს. მითხრეს მამაშენის მეგობრები ვართ, რუსთავის ქარხნიდანო. მანქანიდან სურსათით სავსე ყუთები გადმოიტანეს, ლიფტში ჩატვირთეს და მითხრეს სახლში აიტანეო. ამ ყუთებში იმდენი პროდუქტი იყო, რომ მთელი წელი ჩვენ და მთელ სანათესაოს არაფერი მოგვკლებია. დღემდე არ ვიცი ვინ იყვნენ ის ადამიანები“...
- ასე, რომ იყო დრო ასეც გვიცხოვრია და თავი თბილისში ასე ერთმანეთის დახმარებით გაგვიტანია"
Tbilisi Time
სოფლის მეურნეობის მინისტრის, დავით კირვალიძის ინფორმაციით,
თურქეთიდან კარტოფილის კიბოთი დაავადებული კარტოფილით სავსე კონტეინერი
შემოვიდა.
