დავით ლონდარიძე სამხედრო პოლიციამ 2011 წლის 17 სექტემბერს, გამთენიისას დააკავა. მას ჯაშუშობაში და უცხო ქვეყნების სპეცსამსახურებისთვის სახელმწიფო საიდუმლოების შემცველი ინფორმაციის გადაცემაში დასდეს ბრალი. იმავე დღეს დააკავეს გორელაშვილი, ჩაპლიგინი და თეთრაძე.

ლონდარიძემ სამხედრო პოლიციის ყურადღება მას შემდეგ მიიქცია, რაც ვინმე ელიზბარ რაქვიაშვილს რუსთავის შესასვლელში მდებარე ნაკვეთის მიყიდვაზე უარი უთხრა. რაქვიაშვილმა, რომლის უკანაც, ჩვენი წყაროების ინფორმაციით, გიორგი უდესიანი და გუბერნატორი დავით კირკიტაძე იდგნენ, ლონდარიძეს სამხედრო პოლიციის ზეწოლით აიძულა ნაკვეთის დათმობა. დავით ლონდარიძე სამხედრო პოლიციამ სამსახურიდან _ თავდაცვის სამინისტროდან რუსთავში ჩაიყვანა, რათა მას ნაკვეთის გაყიდვაზე საკუთარი დედა დაეთანხმებინა. რაქვიაშვილმა სასურველ შედეგს მიაღწია _ ლონდარიძეებმა ნაკვეთი დათმეს; თუმცა, ლონდარიძის დედამ, რომელსაც წარმოდგენა არ ჰქონდა, თუ რა სავალალო შედეგი შეიძლებოდა მოჰყოლოდა საკუთარი ქონების მისთვის სასურველ ფასად გაყიდვის სრულიად კანონიერ უფლებას, ნაკვეთის თითქმის მუქთად გაცემაზე უარი თქვა და ფასის ცოტათი გაზრდა მოითხოვა. ლონდარიძეს მაშინვე მიანიშნეს, რომ ამის გამო პრობლემები შეექმნებოდა. დავით ლონდარიძე ამბობს, რომ ნაკვეთის იაფად დათმობით, პრობლემა მოხსნილად ჩათვალა და მოვლენების ასე ტრაგიკულად განვითარებას აღარ ელოდა.

სწორედ ამის შემდეგ მოხვდა ლონდარიძე იმ ადამიანების ყურადღების არეალში, რომლებიც "ჯაშუშური ქსელების გამოვლენის" სცენარების შეთხზვით და ამ ქსელების "განეიტრალებით" იყვნენ დაკავებულნი. ამჯერად, ჯაშუშების საქმე მფრინავების ე.წ. "ენვერის საქმის" გაგრძელება უნდა ყოფილიყო. მოქმედი პირებიც შეარჩიეს: მოქმედი სამხედრო მოსამსახურე, რომელიც თავდაცვის სამინისტროს გაერთიანებული შტაბის დაზვერვის სამსახურში მუშაობდა, გადამდგარი სამხედრო პირი _ სერგო თეთრაძე, რადიომოყვარული გორელაშვილი, ჩაპლიგინი და რუსული კვალი.

დავით ლონდარიძე ამბობს, რომ ქვეყნის მმართველ პირველ პირებს, ზოგადად, მფრინავები თვალში არ მოსდიოდათ, როგორც ელიტარული სამხედრო პირები და სწორედ ამ მოტივით გადაწყვიტეს ტოტალურად სწორედ მფრინავებისთვის გაესწორებინათ ანგარიში _ ჯარის დაჩოქებას ცდილობდნენ და მფრინავები - ზოგადად ამაყი და ელიტარული სამხედრო პირები "ეჩხირებოდათ ყელში".

დავით ლონდარიძე აღიარებითი ჩვენების დაწერამდე, მისივე თქმით. სამხედრო პოლიციაში სპეციალურად მოწყობილ ე.წ. "აბივკებიან" ოთახში აწამეს. ბაჩო, დათა ახალაიები, მეგის ქარდავა და ალექსანდრე მუხაძე უშუალოდ იღებდნენ მონაწილეობას სამხედრო მოსამსახურის წამებაში: "ბაჩო ახალაია ბოროტ კაცს თამაშობდა, დათა _ კეთილს. ბაჩო რომ მირტყამდა, დათა მეუბნებოდა, ხომ იცი, რა არანორმალურია, რაზე აკვლევინებ თავს, უთხარი, რასაც გთხოვსო. ბაჩო ახალაიამ საკუთარი პისტოლეტი "გლოკი" პირში ჩამიდო. ვინატრე, რომ იარაღი დატენილი ყოფილიყო, ახალაიას ხელში ვწვდი და ვცდილობდი, სასხლეტისთვის თითის გამოკვრას, რომ ჩემი ტანჯვა დასრულებულიყო. ბაჩომ მითხრა, საკუთარი ჯაშუშობის აღიარების გარდა, ხელი უნდა დამედო სხვა მონაწილეებისთვისაც. ქაღალდზე სამი გვარი ეწერა: სერგო თეთრაძე, გენერალი დავით ნაირაშვილი და მესამე გვარი, რომელიც არ მახსოვს. მითხრეს, რომ მათთვის სულ ერთი იყო, რომელს დავადებდი ხელს... თვალები დავხუჭე და თითი შემთხვევით დავადე ერთ-ერთ გვარს, როგორც გაირკვა _ თეთრაძეს. ასე გაჩნდა თეთრაძე ჯაშუშების საქმეში," _ ამბობს დავით ლონდარიძე.

დავით ლონდარიძემ თვითმკვლელობა სცადა _ თავის ჩამოხრჩობას შეეცადა, თუმცა, სიკვდილის უფლება არ მისცეს. გაბმულად თვითმკვლელობაზე ფიქრი მხოლოდ მისი სულიერი მოძღვრის ციხეში შეხვედრის შემდეგ მოიშორა თავიდან.

ლონდარიძე იხსენებს, რომ დაპატიმრების შემდეგ, მას სტუდენტობისდროინდელ მეგობარ ედუარდ ტომაშუკთან შეხვედრა და ფარულად ჩაწერა აიძულეს.

დაკავებამდე ცოტა ხნით ადრე, დავით ლონდარიძეს ტომაშუკმა დაურეკა და უთხრა, რომ "აყვავებული საქართველოს და განათებული ბათუმის" ნახვა უნდოდა; საქართველოს ფარგლებს გარეთ ისეთ ფიარს აკეთებდნენ, ტომაშუკმა, რომელიც საქართველოში სამხედრო სასწავლებელში სწავლობდა, მეუღლესთან ერთად, მოგზაურობა გადაწყვიტა. ლონდარიძემ იცოდა, რომ მისი სატელეფონო საუბარი ისმინებოდა და შეეცადა, ტელეფონით ნაკლები ელაპარაკა: "ნაკვეთის ამბის შემდეგ, სამხედრო პოლიცია ჩემს ტელეფონს უსმენდა; ამიტომ, ტომაშუკს ბევრი რომ არ ელაპარაკა, რიცხვი 37 ვუხსენე. ვერ მიხვდა და დავუკონკრეტე: 37 წელი ხომ გაგიგია,-მეთქი?! როდესაც სამხედრო პოლიციაში მცემდნენ და მაწამებდნენ, სწორედ ამ საუბარს მახსენებდნენ: როგორაა საქმე _ 37 წელი დადგა საქართველოშიო?!"

ლონდარიძის თქმით, დაპატიმრების შემდეგ, ის ტომაშუკს ორჯერ შეახვედრეს, ერთხელ _ სახლში და მეორედ _ რესტორანში. ორივე შეხვედრა სამხედრო პოლიციაში დაიგეგმა. სამხედრო პოლიციაში ლონდარიძეს უთხრეს, რომ ტომაშუკის ცოლი გრუ-ს აგენტი იყო.

"გლდანის მე-8 დაწესებულების დირექტორმა ალექსანდრე მუხაძემ თავისი ხელით გამიკეთა მხარში ნემსი, რის შემდეგაც წარმოუდგენელი ძალა მომეცა. აღარც წამება მახსოვდა, აღარც ნაცემი სხეულის ტკივილს ვგრძნობდი. ტანსაცმელი მომიტანეს , მოსასმენი აპარატურა ჩამიმონტაჟეს და ტომაშუკი რესტორანში დამაპატიჟებინეს," _ იხსენებს ლონდარიძე.

ახალაიებს ჯაშუშობის სცენარისთვის რუსული გვარი სჭირდებოდათ, რომელსაც საქართველოსთან კავშირი ექნებოდა. ტომაშუკი, რომელსაც თბილისში სამხედრო სასწავლებელი ე. წ. ტაო ჰქონდა დამთავრებული, ამ საქმისთვის იდეალური კანდიდატურა იყო. ტომაშუკი მიმოწერით იცნობდა რადიომოყვარულ გორელაშვილსაც.

ტომაშუკი საქართველოში მეუღლესთან ერთად ჩამოვიდა. როგორც გორელაშვილის მეუღლე ქეთი გაბიჩვაძე იხსენებს, მას აეროპორტში სხვა უნდა დახვედროდა (სავარაუდოდ, ლონდარიძე. რედ.), თუმცა, ის ადამიანი დანიშნულ დროს და ადგილას არ მივიდა. ქუჩაში დარჩენილმა ტომაშუკმა ძველ ნაცნობს _ გიორგი გორელაშვილს სთხოვა დახმარება. გორელაშვილმა ტომაშუკი ოჯახში მიიყვანა და უმასპინძლა. რესტორანში, დათო ლონდარიძესთან შეხვედრისას, ტომაშუკმა ახსენა გორელაშვილი, რომელმაც მას "ნამდვილი ქართული მასპინძლობა გაუწია."

ასე გაჩნდა "ჯაშუშების საქმეში" რადიომოყვარული გიორგი გორელაშვილი. რაც შეეხება მესამე "ჯაშუშს" _ სერგეი ჩაპლიგინს, ის, ჩვენი ინფორმაციით, ლონდარიძის და ტომაშუკის ჯგუფელია და ჯაშუშების საქმეშიც მხოლოდ ამის გამო აღმოჩნდა.

ჯაშუშობაში ეჭვმიტანილების დაკავების დროს, ედუარდ ტომაშუკი ჯერ კიდევ საქართველოში იმყოფებოდა. ჰქონდა თუ არა გამოძიებას მის მიმართ კითხვები, ჩვენთვის უცნობია. ფაქტია, რომ ტომაშუკმა და მისმა მეუღლემ ქვეყანა უპრობლემოდ დატოვეს. როგორც ჩვენი წყარო ამბობს, თავისუფლებაში მათ ფული გადაიხადეს.

ლონდარიძე ამბობს, რომ გლდანის საპყრობილეში გადაყვანისას, მისი ფიზიკური მდგომარეობის გამო, ე.წ. "კარანტინი" არ გაუვლია და მის მიმართ ფიზიკურ ზეწოლას ამ დაწესებულებაში ადგილი არ ჰქონია. თუმცა, მანამდე, "სამხედრო პოლიციის "აბივკიან" ოთახში, მან ჯოჯოხეთი გამოიარა, რომლის დეტალების გაცნობამაც, შესაძლოა, მკითხველი შოკურ მდგომარეობამდე მიიყვანოს.

სასჯელაღსრულების დაწესებულებებში მონიტორინგის ჯგუფის წევრმა ია მამალაძემ გლდანის მე-8 დაწესებულებაში ახალაიების კიდევ ერთი მსხვერპლი, ჯაშუშობისთვის გასამართლებული გიორგი გორელაშვილი მოინახულა. გორელაშვილი წამებში ციხის უფროს მუხაძეს, მის მოადგილე ვიქტორ ყაჭეიშვილს და მეგის ქარდავას ადანაშაულებს. გიორგი გორელაშვილს სერგო თეთრაძის წამების დროს მისი ყვირილის ხმა ესმოდა, ვარაუდობს, რომ სპეციალურად ასმენინებდნენ; შემდეგ კი დაინახა, როგორ გამოასვენეს უგონო მდგომარეობაში მყოფი თეთრაძე ოთახიდან: "სერგო თეთრაძის გაყვანის შემდეგ, ოთახში მე შემიყვანეს. მუხაძემ მითხრა, ისე აღარ გვაწვალო, როგორც ამან, მეც ქრისტიანი ვარ და პირჯვარს ვიწერო. ოთახში იყო ვიქტორ ყაჭეიშვილი და მაღალი, შემელოტებული კაცი, როგორც შემდგომში გავიგე _ მეგის ქარდავა; დანარჩენების ვინაობა დღემდე არც კი ვიცი...

თავიდან პლასტმასის ჯოხით დამიწყეს ცემა; მეუბნებოდნენ, ეს ის ჯოხია, მიტინგებზე რომ ატრიალებთო. მიტინგზე არასოდეს ვყოფილვარ, არ ვიყავი პოლიტიკით დაინტერესებული, თუმცა, მათთვის ეს არ მითქვამს... წამების მეორე ეტაპზე ე.წ. "ბორჯღებიანი" ჯოხით დამიწყეს ცემა. ხელკეტზე ხის ბურთი ჰქონდათ დამაგრებული, რომელშიც რკინის ბორჯღები იყო ჩასმული. ეს რკინის კლანჭები კუნთებზე დარტყმისას ქსოვილს გლეჯს და კვალი მთელ სხეულზე რჩება. აღიარებითი ჩვენების მიცემის გარდა, მოითხოვდნენ ჯაშუშობაში ჩემთვის უცნობი ადამიანები მემხილებინა, რაზედაც ვერ დამითანხმეს," _ ამბობს გიორგი გორელაშვილი.

ამის შემდეგ, გორელაშვილის წამების მეთოდები შეცვალეს _ პოლიეთილენის პარკით მოხრჩობა, ბალახის საკრეჭი მაკრატლით თითების დაჭრის იმიტაცია... ბოლოს კი, ყაჭეიშვილი პატიმარს გაუპატიურებით დაემუქრა: "ვუთხარი, რომ ამას ვერ იზამდნენ, რაზედაც მშვიდად მიპასუხეს, რატომაც ვერა, რამდენიც გინდა, იმდენი გვყავს გაუპატიურებულიო. ვუთხარი, რომ დავინახე ოთახიდან გამოსვენებული პატიმარი და ამ საქმეში მეორე გვამი მათ ნამდვილად არ აწყობდათ. უკან დახევას არ აპირებდნენ, რის შემდეგაც, ჯიბიდან სათვალე ამოვიღე, გავტეხე და სათვალის ყურსაცვამი გულში გავიყარე. ძალიან შეშინდნენ და თავი დამანებეს."

გორელაშვილი იხსენებს, რომ წინასწარი დაკავების საკანში ყოფნის დროს, ციხის ადმინისტრაცია ვიღაც პოლკოვნიკს ეძებდა.

გვარიც კი არ იცოდნენ, უბრალოდ დავალებული ჰქონდათ პოლკოვნიკის მოძებნა: "საკნიდან გამომიყვანეს და მკითხეს, შენ ხარ პოლკოვნიკიო? ეხლა პოლკოვნიკიც გამხადეთ,-მეთქი? ვუპასუხე".

"გურია ნიუსის" ინფორმაციით, პოლკოვნიკი, რომელსაც ციხის ადმინისტრაცია ეძებდა, თავდაცვის სამინისტროს თანამშრომელი ნიკოლოზ გიგაურია. გიგაური 8 დღის განმავლობაში ჰყავდათ დაკავებული. ჩვენი ინფორმაციით, გიგაურის გვარის დასახელებას სერგო თეთრაძისგან მოითხოვდნენ. "გურია ნიუსი" ნიკოლოზ გიგაურს დაუკავშირდა; გაირკვა, რომ ის თავდაცვის სამინისტროში აღარ მუშაობს _ ცოცხლად გადარჩენის შემდეგ, მან საქართველო დატოვა.

"8 დღის განმავლობაში ვეძებდით, ისიც კი არ ვიცოდით, რომ დაკავებული ჰყავდათ. სახლიდან წაიღეს კომპიუტერი, აიპადი, ბავშვების ფოტოები... 8 დღის შემდეგ კი, ჩემი მეუღლე ცოცხალმკვდარი მოიყვანეს და სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით, დააგდეს საწოლზე საშინლად ნაწამები, ნაცემი, აბსოლუტურად გალურჯებული. დღემდე არ ვიცი, რას ერჩოდნენ. ნიკოლოზი არც სერგო თეთრაძეს იცნობდა და არც სხვა ბრალდებულებს", _ ამბობს "გურია ნიუსთან" საუბარში გიგაურის მეუღლემ.

ცნობილი "ენვერიდან" ერთი წლის თავზე, მორიგი "ენვერის" გადაღება დაიგეგმა. ახალი სცენარი ძველის ზუსტი ასლი იყო შეცვლილი სახელებითა და გარემოებებით. "გურია ნიუსისთვის" წყაროებიდან ცნობილია, რომ ახალაიები, მფრინავების საქმეში გენერალ დავით ნაირაშვილის ჩართვას გეგმავდნენ, რომელსაც იმ პერიოდში საქართველოს შეიარაღებული ძალების საჰაერო ძალების სარდლის, ხოლო 2008 წლიდან, გაერთიანებული შტაბის უფროსის მოადგილის თანამდებობა ეკავა.

2010 წელს, "ენვერის" ოპერაციის მონაწილე მფრინავების დაკავების შემდეგ, ნაირაშვილი ჩამოაქვეითეს და დიდ ბრიტანეთში სამხედრო ატაშის სტატუსით 3 წლით გაამგზავრეს.

"გურია ნიუსი" ლონდონში დაუკავშირდა გენერალს. ნაირაშვილმა ვრცელ კომენტარზე უარი განაცხადა, თუმცა, ჩვენი ინფორმაცია, რომ ახალაიები მის წინააღმდეგ მორიგ შეთქმულებას გეგმავდნენ, არ გაკვირვებია: "თქვენ ალბათ გესმით, რომ სანამ თანამდებობაზე ვარ, ბევრი რამის ლაპარაკი არ შემიძლია; რა თქმა უნდა, მე ვიცი ბევრი რაღაც და მაქვს ჩემი შეხედულება ბევრ საკითხზე. ის, რომ სამხედრო მოსამსახურეს ჩემი გვარი დაუდეს, პირველად თქვენგან მესმის, თუმცა, არ მიკვირს. ვხვდები, რომ შემთხვევით გადარჩენილი ვარ. ასევე შემთხვევით ბევრ საქმეში ვარ გადარჩენილი ამ ცხოვრებაში," _ თქვა გენერალმა ნაირაშვილმა "გურია ნიუსთან" საუბარში.

ეკა ალფაიძე